Ölümle yüzleşmemin ardıdan zaten atama sebebiyle yapacağım adak işlevini biraz daha erkene almaya karar verdik. Bunun için hafta içinde güzide türban gettosu Sincan'daki Çimşit semtindeki ûlvi adaklıkçıları ziyaret etmeye karar verdik.
Dedem eski kasaptır benim. Memlekette filan kurban bayramlarının aranan simalarındandı kendisi. Bayramlarda aynı anda 4 tane filan kurbanı devirir, sırayla keser, biçer, yüzer, parçalar sonra da eve gelir kendimizinkini keser filandı. Bu yüzden kanla, yüzülmüş deri yada halen sinirsel faaliyetleri süren koyun butları gibi sıradan insanlara psikolojik zararlar verebilecek şeyler vakıflığı, herhangi bir insandan daha fazladır...
Adak kesmeye de onu götürdük. Elbette ki amacımız ona kestirmek değil, çünkü artık yaşlandı filan, fakat güzel kurban seçer. Tekenin daşşağı burulmuşunu falan elini hayvanın orasına burasına atmak sureti ile kontrol edebilir... Neyse... Adak içinde bir koyun beğendirdik ve kestirmek için hazırladık.
Kesilen kurbanlıklarla yada adaklarla duygusal ilişki içine girmemem gerektiğini elbette ki biliyordum. Çünkü daha önce halamın dedeme kestirdiği adaklık koyunun ardından 'çok güzel bakıyordu' sebebiyle ufak çaplı bir sinir krizi geçirmişliğim vardır. Bu sefer de aynı şeyleri yaşamamak adına tarafıma kesilen kurbanı görmek dahi istemedim. Fakat bizimkiler işte...
Yaklaşık 1 yaşında, gözlerinin etrafında siyah lekeleri olan bir koyun sürüklene sürüklene kesileceği mezbahaya doğru ilerlerken olacakları bilmeliydim aslında. Elbette ki kesilirken kurbanı görmedim fakat içerideki bağrışmalar yetti de arttı bile. Kurbanı dedeme filan kestirmeye kalktılar sanırım, o da kabul etmedi. En son hatırladığım bu muhabbet. Sonrasında içeridekilere marketten aldığım suyu vermek üzere kapıya yanaşmam, kapının hemen ağzındaki derince çukuru, içindeki kahverengi katmanı ve o katmanın üzerinden süzülen taze, kırmızı ve çukura doğru süzülen kanı görmem bir oldu. Dengemi kaybetmeye başladığımı hatırlıyorum, sonrasında gölge etmesi amacıyla önüme çekilen arabanın hemen ön tarafında babannemle annemin kollarımı kolonyalar ile ovup ayıltmaya çalıştıklarını hatırlıyorum. Tabii plakaya sürülmüş kanı fark edene kadar. Alnımdaki teri silmek için elimi alnıma götürdüğümde parmaklarımda gördüğümü saymıyorum bile.
Sıcakta kurban kestirecem diye sinir krizinden gidiyodum.
Dedem eski kasaptır benim. Memlekette filan kurban bayramlarının aranan simalarındandı kendisi. Bayramlarda aynı anda 4 tane filan kurbanı devirir, sırayla keser, biçer, yüzer, parçalar sonra da eve gelir kendimizinkini keser filandı. Bu yüzden kanla, yüzülmüş deri yada halen sinirsel faaliyetleri süren koyun butları gibi sıradan insanlara psikolojik zararlar verebilecek şeyler vakıflığı, herhangi bir insandan daha fazladır...
Adak kesmeye de onu götürdük. Elbette ki amacımız ona kestirmek değil, çünkü artık yaşlandı filan, fakat güzel kurban seçer. Tekenin daşşağı burulmuşunu falan elini hayvanın orasına burasına atmak sureti ile kontrol edebilir... Neyse... Adak içinde bir koyun beğendirdik ve kestirmek için hazırladık.
Kesilen kurbanlıklarla yada adaklarla duygusal ilişki içine girmemem gerektiğini elbette ki biliyordum. Çünkü daha önce halamın dedeme kestirdiği adaklık koyunun ardından 'çok güzel bakıyordu' sebebiyle ufak çaplı bir sinir krizi geçirmişliğim vardır. Bu sefer de aynı şeyleri yaşamamak adına tarafıma kesilen kurbanı görmek dahi istemedim. Fakat bizimkiler işte...
Yaklaşık 1 yaşında, gözlerinin etrafında siyah lekeleri olan bir koyun sürüklene sürüklene kesileceği mezbahaya doğru ilerlerken olacakları bilmeliydim aslında. Elbette ki kesilirken kurbanı görmedim fakat içerideki bağrışmalar yetti de arttı bile. Kurbanı dedeme filan kestirmeye kalktılar sanırım, o da kabul etmedi. En son hatırladığım bu muhabbet. Sonrasında içeridekilere marketten aldığım suyu vermek üzere kapıya yanaşmam, kapının hemen ağzındaki derince çukuru, içindeki kahverengi katmanı ve o katmanın üzerinden süzülen taze, kırmızı ve çukura doğru süzülen kanı görmem bir oldu. Dengemi kaybetmeye başladığımı hatırlıyorum, sonrasında gölge etmesi amacıyla önüme çekilen arabanın hemen ön tarafında babannemle annemin kollarımı kolonyalar ile ovup ayıltmaya çalıştıklarını hatırlıyorum. Tabii plakaya sürülmüş kanı fark edene kadar. Alnımdaki teri silmek için elimi alnıma götürdüğümde parmaklarımda gördüğümü saymıyorum bile.
Sıcakta kurban kestirecem diye sinir krizinden gidiyodum.
Yavrum Allah kabul etsin.
YanıtlaSilGeçmiş olsun, Allah kabul etsin :)
YanıtlaSilcanımamen.
YanıtlaSil