Neyse.
Annemin büyük kardeşi ve eşi İlknur Yenge bize akşam oturmasına geldiler. Camların üzerinde devasa miktarda büyük güllerle bezeli krem rengi perdeler vardı ve annem, kardeşiyle karısını üstü kahverengi kanepenin üzerine alarak sohbete başladı.
Ben mi...
Mutfaktan özene bezene hamburger ekmeğimi, marulumu, beyaz peynirimi, domatesimi, mayonezimi ve ketçabımı alarak dayım ve İlknur Yenge'nin önünde hazırlayarak afiyetle yedim. O sığ ve dalga geçen bakışları halen unutamıyorum. Bari içine adam gibi hamburger köftesi falan koysaymışım, beyaz peynir ne abi? Çizburger desen değil ekmek arası domates-peynir sandiviçi desen değil... Nasıl bir eziklikse bendeki, insanların karşısında hem gösteriş yapmaya çalışmışım hem de o gösteriş için yeteri kalıbı sağlayamamışım.
İyi ki geçmişte kalmış bütün bunlar ve umarım İlknur Yenge bu sahneyi unutmuştur.
Kurban olsun onlar sana..
YanıtlaSil