Baba figürü eksikliği


Neden unutamadığımı daha iyi anlıyorum.  Acı gerçek bir bir yüzüme vururken kalabalık bir arkadaş toplantısının ortasında, kendimle yüzleştim aslında.


ttg'de, o'da, kurabiye de...

hepsinin aslında benim hayatımdaki yerleri babam olabilir. Onlara sarılmak, onlarla iyi vakit geçirmek, onlarla sosyalleşmek, yaşamımda gerçekleşen iyilikleri onlarla paylaşmak, üzüldüğümde kendimi bulmak istediğim yerin onların kolları olması, kokularını bir türlü unutamamam...

İçlerinden bir tek Pom'un yaşı diğer üçüyle kesişmiyor.

Çok acı bir gerçek bu arkadaşlar (dikkat ettiyseniz ilk kez sizi kendimle aynı seviyede gördüm). Bir baba arıyor olma ihtimalim bile benim yaşamıma giren erkeklerle yaşadığım onca şeyden utanmama neden oluyor. Hele kurabiye ile yaşadıklarım bir çok şeyden alabildiğine farklı bir boyuttu.

Bana öyle geliyor ki kurabiye ile yüzleşmem gerekiyor bu konuda.

Yani bilmiyorum ki, belki her şey yolunda gitmiş olsaydı belki hiç tanışmamış bile olabilirdik sizinle.

Yorum Gönder

Copyright © xCoach. Designed by OddThemes