Sonunda ferro-trajedik yıkımlar olan yitik hayaller

İlkokula filan giderken annemle babamın beni okuldan süper lüks bir arabayla almalarının hayalini kurar ve bu eylem sırasında sınıf arkadaşlarım Orçun, Engin, Serdar, Derya, Esen, Ece, Gözde ve Zeynep gibi bireylerin gözlerinde belirecek olan kıskançlık kıvılcımlarına aldırmadan vakur bir tavırla okuldan uzaklaştığımı kurardım kafamda.

Fotoğraftaki gibi bir Mercedes'e binebiliyor olsak devlet okulunda ne bok işim olduğunu sorgulamazdım ama. Varsa yoksa sonunda ferro trajedik yıkımlar olan yitik hayaller kuruyormuşum. "Lan biz kim, Mercedes kim" demiyomuşum. Anca hava atma hayali, anca görünmeyen ama kendini olanca kudreti ile belli eden sınıfsal farklılıkları Y ekseni doğrultusunda ve negatiften pozitife doğru açma çabası...

Var böyle bir - iki bir şey daha, aklıma geldikçe yazarım...

xCoach