Arkasına tuhaf vokaller yerleştirilmiş ve yer yer tuhaf inleme benzeri seslerle zenginleştirilerek duruma göre pembe yada kırmızı bir otrişle icra edilmek suretiyle günümüze uyarlanarak nesiller arasında aktarma yapılan yeni bir tarihi eser formunda olmadığından dikkatimizden kaçmış olabilir fakat, Vera'nın bu Bir Yangının Külünü yorumunu oldukça keyifli ve benzerleri içinde bugüne daha yakışan bir formda buldum.
Akla hayale sığmayacak kadar çirkin, benim bile dimağımı zorlayacak kadar müstehçen ve yer yer de diğer insanların kişisel baloncuklarını ucu sivri bir obje ile dürtüklemekten geri durmayan, adına rap demekle gerçek rap müziğe biraz ayıp ettiğimiz eserlerin müzik stream ettirilen mecralardan isteğimiz dışında ve takip edemediğimiz bir hızda aktığı şu günlerde, Bir Yangının Külünü'nün bu öze dönüş yolculuğu sanki Orient Express'e Kapıkule sınır kapısından binip İstanbul'a keyifli bir yolculuk yapmak kadar otantik, sevimi, dinlenesi ve üstüne hikayeler yazılıp bütün bu geçmişi hatırlatan güzel şeyler yetmezmiş gibi iki üç tane de göz yaşı dökülesi olmuş.
Unutmamanız gerken şey şu beyler / bearlar / hatta hadi, biraz daha samimi bir tavırla, arkadaşlar. Size şu sıralar sunulan şeylerin %89.75'i müzik değil. Deyişlerinize, sözlerinize, sevdiğiniz sanatçılara, dinlediğiniz müzisyenlere sahip çıkın ve onları destekleyin.
0 Yorumlar