Farklı olduğumu ilk nasıl ve ne zaman anladım?

Cybers'in blogunda yayınlanan bir röportajdan sonra, aynı soruları benim de yanıtlamam gerektiğine karar verdim. Hicran ve hıçkırıklarla dolu bir süreçten sonra (çünkü Cybi'nin blogunda hala sağ klik engellemesi var) aynı sorulara verdiğim elit ve panaromik yanıtlar...
Farklı olduğunu ilk nasıl ve ne zaman anladın?
Herhangi bir zaman kavramına dair bir anıya sahip değilim hayatımın bu tarafıyla ilgili. Kendimi bildim bileli hayal ettiğim, birlikte olmak istediğim ve kendimi kendi kendime tatmin ederken düşündüğüm yegane cins erkeklerdi.
O zaman hissettiğin şeyler nelerdi?
İşin aslı, bilinçlenmeye, hayata, yaşama ve özellikle de cinselliğe yönelik bilincim geliştikçe kendimdeki farklılıkları keşfetmeye başladım. Gerçekte, hiç bir zaman tanrıya filan 'neden böyleyim' diye yakardığımı filan da hatırlamıyorum. Önümde, fiziki olarak örnek alabileceğim bir aile bireyim yada bana yol gösteren bir kişi hiç bir zaman olmadı. Sahip olduklarım yalnızca benzer hislerimiz vasıtasıyla tanıştığımız arkadaşlarımdı. Dedim ya, hiç sitem ettiğimi hatırlamıyorum. Belki de bir süre yalnız yaşamanın verdiği rahatlıkla olayları akışına bırakıp kendimi olduğum gibi kabul etmenin iyi bir fikir olacağına karar verdim. Hayat beni nereye götürecekse oraya gitmeyi ama bu yolda dikkatli olmayı ve bir şekilde insanların yaşadıklarından ders çıkarmayı da kafama koydum.
Ailende bu durumu ilk kime, nasıl açıkladın?
Eşcinselliğimden ailemin hiç bir ferdinin haberi yok. Ailem olmaları, onlara özel hayatıma dair herşeyi bilme hakkını vermediğini düşünüyorum.Alternatif olarak, çoktan bir şekilde haberdar olmuş bile olabilirler...
Ailenden gelen tepki nasıldı? Özellikle baban nasıl bir karşılık verdi?
Açıklamadığım için herhangi bir tepki gelmedi. Yada biliyor bile olabilirler ama o işe yaramaz vurdumduyazlığım sayesinde ben fark etmemişimdir.

Bu durumunu kimseye anlatmadan önce bir kız arkadaşın olmuş muydu? Bundan sonra sende fiziksel ve arkadaş ortamında nasıl bir değişiklik oldu?
İlkokuldan itibaren, karşı cins ile olan ilişkileri çok parlak olan birisi değildim. Şimdi olduğu gibi o zaman da kızları sürekli tenkit filan edip kendimi onlarla eşit görürdüm. Yalnızca bir yada iki kişiye zar zor arkadaşlık teklifi etmiş ama reddedilmiştim. Kendimi kabul etme sürecimden sonra ise fiziksel arkadaş çevremde çok radikal değişikler olmadı aslında. Dedim ya, ilk okuldan liseye kadar çok da faal bir arkadaşlık hayatım yoktu. Üniversiteye başladığım ilk iki yıl yurtta kalmıştım ve orası bile bende kalıcı hiç bir iz bırakmadı. Nasıl ki yalnız yaşamak üzere eve çıktım; arkadaş çevrem orta yaşlı erkekler ve genelde ayı tipli insanlarla doldu.
İlkokul ve lise hayartında nasıl zorluklar çektin? Seninle çıkmak isteyen kızlar oldu mu, olduysa onlara yanıtın ne oldu? (yakışıklı bir çocuk muydun mesela :)) )
Şaka yapmıyorum fakat ne ilkokulda, ne ortaokulda, ne lisede ne de üniversitede; hiç bir kızla çıkmadım. Dolayısıyla onlara herhangi bir yanıt vermem de gerekmedi.
Gay olduğunu öğrendikten sonra hala sana aşık kalan kız arkadaşların oldu mu? Olduysa onları bu duruma nasıl alıştırdın?
Yakışıklı gaylar arasında bu durum yaygın olabilir ama ben kendimi hiç bir zaman yakışıklı olarak da tanımlamadığımdan, bana direk olarak aşık kalmış bir kızın varlığından da emin değilim.
Özgürlüğünü ilan ettikten sonra bir erkekle birlikte paylaştığın bir hayatın oldu mu?
Aynı şehirde, aynı evde yada uzun süreli olarak aynı yatakta geçen bir hayat kesitinden bahsediyorsan hayır olmadı. Fakat benim için hala çok değerli olan insanlarla uzun mesafeli yada kısa süreli birlikteliklerim oldu.
Hayatında en zorlandığın dönem hangisiydi?
Yalnız yaşamaya başladığım sürecin başı ve yeniden Ankara'ya, ailemin evine dönüş sürecimdi.
Son olarak hayatından memnun musun, 'keşke söylemeseydim' dediğin bir an oldu mu?
Buradaki kasıt eşcinselliğime dair bir memnuniyet emaresi ise, evet; mutluyum. Çok yakışıklı, anlayışlı, kibar, saygılı ve iyi bir adamla birlikteyim. Son zamanlarda, özellikle 3 yıldır filan fazlaca 'keşke'ye sahip olmakla birlikte, hayatın bu yönüne dair pek 'keşke'm yok. Olanlar da ortak paydada buluştuğumuz insanlara karşı dürüst olmanın verdiği bir karamsarlık.

Nisan 29, 2013 2

röportaj