Hayatıma giren adamların benden büyük olmalarının sebeplerinden birisi, iflah olmaz bir daddy fetişinden ibaret çirkin detaylarla süslü renkli bir cinsel yaşama olan arzum değildi.
Bir tek Pom benden yalnızca bir kaç yaş büyüktü ve nasıl idare ettiysek, 3 yılın sonunda aslında aradığımız şeyin benzer olduğunu fark ettiğimizde, o gitmeye karar vermişti. Şimdi düşünüyorum da, hayat gerçekten yanında istemediğin birisiyle geçirmek için çok uzun. Kaldı ki hayat tek bir kişiyle geçirmek için de çok kısa.
Şimdi hayatımda olan adam benden üç yaş kadar küçük. Bir çok şey yaşamış ve ben olsaydım, atlatmamın çok zor olacağı şeyleri yaşamış. Bunlar çoğunuzda da olan sarkastik drama queenlikler değil.
Ait olmanın hissettirdiği o naif kolaycılığın yerine, birine sahip olmanın verdiği o garip sorumlulukla yaşayıp gidiyorum. Anlayacağınız, roller değişti.
Bu çok garip bir his aslında. Birine hayatının bir aşamasında öyle yada böyle destek olmak, yol gösterici bir rol üstlenmek, gerektiğinde ailesinden biriymiş gibi, bazı kararlar vermesinde ön ayak olmak... Sorumluluklarını üstlenmek de bununla birlikte gelen bir zorluk.
Bu zorlukla başa çıkarken de epey zorlandığım zamanlar oluyor. Ve maalesef ki kendimi daha çok yorulmuş hissediyorum.
Ve bütün bunların yanında, daha iyi anlıyorum ki, bir erkekle yaşayıp sürdürmeyi istediğim şeyin içinde seks en son sıralarda bir yerlerde.
Belki de hayatın olağan akışında sürdürdüğümüz ilişki biçimi bize yatakta da aynı doyumu ve verimi vermiyor. Bundan dolayı da kendime çok içerliyor ve neden sekste de iyi değilim diye kendi kendime üzülüyorum.
Içinde bulunduğum durumun bir şekilde bir yerlerde bitip gideceğinden çok endişeliyim.
çok güzel yazmışsın. çok insani, çok merhametli ve masum birini gördüm. sevgiler.
YanıtlaSil