Terapi koltuğuna oturduğumda, kardeşimle aramızdaki vadinin böylesine derin olduğunu bilmiyordum.
O büyürken yanında olmadığım için, başa çıkması gereken bir sürü şeyi tek başına göğüslemesene neden olduğum için kendimden dat nefret ediyorum.
Öte yandan annemle babamın biz büyürken yanımızda olmayışı, desteği ve mutluluğu evde ve ailemizin yanında bulmak yerine başka yerlerde aramak zorunda kalmamız gerçekten çok acımasızca.
Evet, hayat bu sefer bize de gerçekten acımasız davranmış. Hiç böyle ağlamamıştım.
Kardeşimle aramda olan ilişkiyi toparlamam ve onarmam gerekiyor.
bazen en yakınındaki en uzakta :(
YanıtlaSileskilerden kimse kalmamış buralarda baktım hala güncel şekilde sen yazıyorsun, selam edeyim dedim.:)