Ölünün arkasından konuşmamak bence inançların ötesinde politik bir duruş. Olan olmuş, biten bitmiş, konuşulanlar konuşulmuş ve taraflardan birinin bu dünyadan göçüp gitmesiyle birlikte söylenmemiş bütün o kırıcı ve yaralayıcı sözlerin gönüllü olarak rafa kaldırılmış hali gibi.
Bu yüzden ki aslında, vatan hainliği gibi; bir insanın üstüne yapıştırılması zor bir takım suçlardan yargılanması gerekirken ansızın ölüp gidiveren ve kendini olduğu gibi beyaz pamuklara sararak kirli geçmişiden, tereyağından sıyrılan bir kıl gibi ayrılıveren insanların el üstünde taşınmadan hemen önce, oradaki geride kalan diğer insanlara sorulan sorulara verilecek yanıta ortak olmak gibi bir derdim var.
Hani hoca sorar ya tabutun başındaki insanlara, nasıl bilirdiniz diye, tamı tamına üç kez; yaşadığı ülkenin bugününün karanlığına oldukça büyük bir katkısı olan kepçe kulaklı pigmeye vereceğim yanıt iyi bilmezdik, iyi bilmezdik, iyi bilmezdik.
Ardından ekler hoca olanca dramatikliğiyle yağmurlu cami avlusunda, hakkınız helal mi?
Hayır, değil. Hakkım helal değil. Aksine... Ateşin bol olsun.
Yorum Gönder